Al wat muren heeft
verlangt naar een poort een deur
een doorgang

zelfs het weiland
enkel afgeperkt met doorntjesdraad
behoeft zijn sjtegelke*

hoe het ritmisch piept en zucht
wanneer het vleugellamme wiel
zich moeizaam draaien laat

ik zie je voor me uit
daar ga je het open grasveld op
je zweeft bijna en neuriet

hier in dit nauwelijks
door een stippellijn omgrensde
zijn wij in ons domein

wij die voor het beton van wand
en plafond te ijl, voor het onbeschut bestaan
te naakt en weerloos zijn.

* sjtegelke: Limburgs voor een ijzeren draaipoortje aan de rand van een weiland.

Herman Coenen
14.02.2011

Op 19 feb 2011 - tijdens de stadswandeling - heeft Herman Coenen twee gedichten voorgedragen. Dit gedicht is geschreven om voor te dragen in boekhandel Livius in de Nieuwlandstraat in Tilburg.


Leraar

Je witte kop je trillende handen
dat je zeventig was en als invaller
ons nederlands kwam geven

zoveel weet ik nog

hoe je na de plicht van spelling
en syntaxis aan het vertellen sloeg
van de dichters en hun mooiste zangen

nog klinkt het in mij na

Egidius waar bestu bleven Roelands dood
in Roncevaux en 't krinkelend winklend waterding
met het zwarte kabotseken aan

veel tijd was er niet

als een engel daalde je neer
tussen de rechte rijen en stak ons aan
met je vuur en verdween.

Herman Coenen
05.02.2011